TERAPIA OSTEOPATYCZNA W GINEKOLOGII

prowadzący: Dr Stephen Sandler PhD DO | cena: 2700 PLN

Kurs dla: Fizjoterapeutów, osteopatów, lekarzy.

Miejsce i termin:

Czas: 3 dni

Układ ginekologiczny jest złożoną serią struktur i zdarzeń kontrolowanych przez hormony i centralny układ nerwowy, dzięki czemu każda część układu posiada przewidywalną i cykliczną funkcję, bez której nie moglibyśmy istnieć. Dla przykładu, owulacja nie ma sensu, jeśli śluzówka macicy nie jest gotowa na przyjęcie zapłodnionej komórki jajowej.

Mówimy o cyklu menstruacyjnym, ale tak naprawdę powinniśmy rozpatrywać całą ich serię. Jeden z nich – związany z podwzgórzem – musi być zsynchronizowany ze wszystkimi pozostałymi cyklami, aby ostateczny cel układu, jakim jest reprodukcja, mógł się dokonać.

Wzrost, reprodukcja, wydalanie, odżywianie, oddychanie, pobudliwość, ruch.

Są to cechy każdej komórki ustroju, każdego organu, a więc i samego ciała. Żadna z wymienionych czynności nie jest ważniejsza niż jakakolwiek inna.

Z osteopatycznego punktu widzenia ruch jest najważniejszy. Lub mówiąc inaczej, im bardziej organ porusza się, tym bardziej będzie on żywotny i funkcjonalny. Tak więc bardzo ważne staje się badanie anatomii nie tylko narządów, ale także ich więzadeł, powięzi i struktur podporowych. Relacje między narządami mają inne znaczenie dla osteopaty, niż dla ginekologa. Osteopata patrzy nie tylko na mobilność i ruchliwość narządów w odniesieniu do nich samych, lecz również w stosunku do siebie nawzajem. Badanie i terapia są przeprowadzane z myślą o danym narządzie i o jego sąsiedztwie. Przykładem niech będzie macica z dużym mięśniakiem, który naciska na esicę i prowadzi do występowania zaparć.

Układ nerwowy, zarówno ośrodkowy, jak i autonomiczny, jest odpowiedzialny za kontrolę przepływu krwi i zapewnienie łączności narządów z mózgiem. Takie rozwiązanie umożliwia nocycepcję, a dysfunkcja może prowadzić do odczuwania bólu.

Także zaopatrzenie krwionośne i odpływ żylny i limfatyczny stanowią niezwykle istotne pole oddziaływań osteopaty, który podchodzi do tych układów zarówno z anatomicznego, jak i fizjologicznego punktu widzenia.

Osteopatii czaszkowej, trzewnej i strukturalnej nie należy traktować za odrębne od siebie. Stanowią one grupy technik, a nie odrębne filozofie. Dlatego podejmując się leczenia osteopatycznego, musimy używać wielu z tych technik, a także innych, które umożliwiają osiąganie jak najlepszych możliwych rezultatów.

Zanim zaczniemy leczyć, musimy zdiagnozować, a zanim zdołamy postawić rozpoznanie, musimy przyjrzeć się anatomii, fizjologii i patologii. Musimy również zastosować adekwatne zasady diagnostyki osteopatycznej, abyśmy wiedzieli, że możemy bezpiecznie podjąć się leczenia. Ciało ludzkie często stara się wyprowadzić nas na manowce! Narządy dzielą między sobą te same struktury doprowadzające i odprowadzające krew oraz te same struktury nerwowe. Z tego powodu do właściwej diagnostyki potrzebujemy jak najwięcej informacji – podobnie zresztą jak w przypadku medycyny alopatycznej. Jako początek naszego procesu diagnozowania różnicowego. Wykorzystujemy historię przypadku opartą na funkcji fizjologicznej. Niczego nie zakładamy z góry, ciągle stawiamy sobie pytania.

Na postawione pytanie, zanim je zadamy, musimy znać wszystkie możliwe odpowiedzi, aby być w stanie nadać im właściwy sens i je zinterpretować. Na przykład, jeśli zapytamy, czy pacjentka cierpi podczas menstruacji, musimy znać rodzaje bólu i ich znaczenie. Ostry ból spastyczny częściej występuje u kobiet cierpiących na skurcz macicy przed zajściem w ciążę, podczas gdy głęboki, rozproszony tępy ból promieniujący do pleców może być związany z zastoinowym bolesnym miesiączkowaniem, które może wynikać z obecności pewnego  rodzaju mięśniaka, który typowo nie występuje w młodym wieku. Czy pacjentka cierpi na ból pleców o podłożu mięśniowo-szkieletowym, czy też ból ten nasila się w połowie cyklu, kiedy poziom estrogenów jest najwyższy?

Czy pacjentka ma regularne miesiączki i czy występują problemy z płodnością? Wymagana jest szczegółowa wiedza na temat osi przysadki / podwzgórza, aby zrozumieć, dlaczego mogą występować zaburzenia miesiączkowania i być może leczenie ginekologiczne będzie bardziej wskazane. Także odwołanie się do badań krwi, rezonansu magnetycznego, badań laboratoryjnych i ultrasonograficznych jest ważnym dodatkiem potrzebnym w diagnostyce ginekologicznej. Wszystkie te elementy są wartościowe, podobnie jak palpacja, która wyróżnia profesję osteopatyczną.

Z osteopatycznego punktu widzenia nasze zdolności palpacyjne odróżniają nas od lekarzy i fizjoterapeutów. Wykształcenie subtelnych umiejętności korzystania z mobilności i motylności narządowej w celu diagnozowania może zająć wiele lat. Studenci osteopatii uczą się wykonywania palpacji zewnętrznej i wewnętrznej, rozwijając te niezwykle przydatne umiejętności i doprowadzając je do mistrzostwa.

Nie wolno również zapomnieć o układzie mięśniowo-szkieletowym. Dobra mobilność kręgosłupa i miednicy ma zasadnicze znaczenie dla optymalnego ruchu i funkcjonowania narządów. Szlaki nerwowe do i od narządów są przedmiotem poznania, aby dzięki nim zrozumieć odruchy trzewno-somatyczne i somatyczne. Nie są one jedynie związane z bodźcami nocyceptywnymi, lecz także kontrolują ruchy narządów, takich jak jajowody oraz wspomniany wcześniej przepływ krwi i drenaż żylny.

Nasze zajęcia będą rozpoczynać się od anatomii i fizjologii, po czym przejdziemy przez patologię do diagnostyki palpacyjnej. To logiczne podejście prowadzi w sposób naturalny do różnorodnych technik, pozwalających adeptowi kursu poruszać się swobodnie i dla większej korzyści swoich pacjentek pracować komfortowo w tym trudnym obszarze.

PROGRAM

DZIEŃ 1:

1. Cykle miesiączkowe i ich struktura czyniąca poczęcie dziecka przewidywalną i logiczną serią następujących po sobie procesów. Innymi słowy, omówimy zagadnienia, w jaki sposób mózg, przysadka, jajniki, śluzówka i szyjka macicy muszą ze sobą współpracować, aby możliwe było powstanie zarodka i jego rozwój oraz co się dzieje i dlaczego, gdy dochodzi do zaburzeń.
2. Powtórzenie i uzupełnienie informacji o cyklu miesiączkowym
   Symptomy ginekologiczne. Co jest fizjologiczne, a co nie?
3. Diagnostyka różnicowa objawów ginekologicznych:

• ból,
• zbyt obfite krwawienie,
• zbyt skąpe krwawienie,
• nieadekwatny ból podczas krwawienia,
• skurcze i zastój podczas bolesnej miesiączki.

4. Patologie ginekologiczne, takie jak:

• guzy łagodne i złośliwe,
• endometrioza,
• torbiele jajników.

5. Uroginekologia i niewydolność dna miednicy.
6. Wszystkie wymienione powyżej zagadnienia wypełnią większą część pierwszego dnia. Nasze zajęcia nie będą oparte jedynie na wykładzie. Pewną część czasu poświęcimy również na praktyczne sesje palpacji, diagnostykę różnicową oraz badanie pacjentki w pozycji stojącej i leżenia na plecach.

DZIEŃ 2:

1. Anatomia:

• narządy,
• więzadła,
• zaopatrzenie tętnicze,
• odpływ żylny,
• centralny i autonomiczny układ nerwowy.

2. Także drugi dzień nie będzie skupiał się jedynie na wykładzie. W praktyczny sposób zapoznamy się z zasadami przeprowadzania funkcjonalnych technik odwijania w odniesieniu do narządów wewnętrznych. Postępowanie to przygotowuje do zewnętrznych i wewnętrznych technik terapeutycznych.

DZIEŃ 3:

1. Techniki terapeutyczne.
2. Osteopatyczny sposób oceny dna miednicy.
3. Przedmiotem naszego zainteresowania będzie spojenie łonowe i stawy krzyżowo-biodrowe. Zaprezentujemy techniki bezpośrednie i pośrednie pracy z omawianym obszarem oraz przećwiczymy je adekwatnie do poziomu zaawansowania grupy. Mamy nadzieję, że uda nam się wzbogacić zajęcia kilkoma prostymi technikami manipulacji.
4. Nauczymy się wykonywać techniki nasłuchu jednoręcznego i oburęcznego w obszarze macicy.
5. Techniki wewnętrzne. 80% technik używanych przez osteopatów to techniki zewnętrzne, jednakże nie wolno lekceważyć zasadności stosowania technik wewnętrznych. Na podstawie modelu anatomicznego cała grupa będzie miała szansę wykonania palpacji wewnętrznej. Uczestnikom, którzy zdecydują się na pracę z koleżanką z kursu, partnerką lub żoną, zostanie zapewniona intymność, aby możliwe było wykonanie technik omawianych na kursie. Jest to część kursu, która będzie prowadzona przez instruktora krok po kroku, aby zagwarantować bezpieczeństwo, komfort, profesjonalizm i adekwatny szacunek podczas palpacji.

Kurs w języku angielskim, tłumaczenie konsekutywne na język polski.

Każdy z uczestników otrzymuje skrypt oraz certyfikat w języku polskim.

„Rehaintegro”  informuje, że po zakończeniu każdego kursu zostaną Państwo poproszeni o wypełnienie krótkiej ankiety, celem poinformowania organizatora, czy został osiągnięty cel szkolenia.

PROWADZĄCY: